ਇਕ ਖ਼ਤ ਇਮਰੋਜ਼ ਦੇ ਨਾਂ ......

ਇਹ ਰਚਨਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਵਿਤਰੀ ਹਰਕਿਰਤ ਹਕੀਰ ਦੀ ਹੈ। 

ਹੁਣੇ-ਹੁਣੇ ਕੋਈ ਪੱਤਾ ਫੁਟਿਆ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਖ਼ਤ ਦੀਆਂ ਸਤਰਾਂ ਨਾਲ
ਕੁਝ ਕਬਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅਪਣੇ ਆਪ ਟੁਟ ਗਏ ਨੇ
ਅਤੇ ਓਹ ਗੁਲਾਬ ਜਿਹੜਾ
ਮੇਰੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਸਿਲਿਆ ਜਿਹਾ ਪਿਆ ਸੀ
ਕਬਰ ਦੇ ਮੂਡ ਖਿੜ ਪਿਆ ਹੈ
ਖਿੜਿਆ ਤੇ ਓਦਣ ਵੀ ਸੀ
ਜਿਦਣ ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਓਸ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ
ਪਹਿਲੀ ਵਰਾਂ ਛੁਇਆ ਸੀ ...

ਕੀ ਹੋਇਆ ...
ਜੇ ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਸੁਨਹਰੀ ਧੁਪ ਹੈ
ਮੈਂ ਵੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਵਿਚ
ਕੁਝ ਕਿਰਨਾ ਸਾਂਭ ਲਈਆਂ ਨੇ
ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ ਬਹਾਦ ਇਕ ਸੂਰਜ ਉਗਦਾ ਹੈ ਜਿਸ਼ਮ ਵਿਚ
ਫਿਰ ਮੁਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸਵੇਰ ਕਦੇ ਵੀ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਿਰ ਗਏ ਰੰਗ
ਮੂੜ-ਮੂੜ ਪਿਘਲ ਉਠਦੇ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ
ਤੇ ਮੈਂ ....
ਹਕੀਰ ਤੋਂ ਹੀਰ ਹੋ ਜਾਨੀ ਹਾਂ ...

ਤੇਰੇ ਏਹਸਾਸ ਹੁਣ...
ਮੇਰੇ ਸਾਹ ਜੋਗੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ
ਘੁਲਦੀ ਰਹੰਦੀ ਹੈ ਖੁਸ਼ਬੂ ਹਵਾਵਾਂ ਵਿਚ
ਜੋ ਚੁਣ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਸਾਰੀ ਪੀੜ ਜਿਸ਼ਮ ਦੀ
ਤੇ ਮੈਂ ਰੂਹ ਤੋਂ ਵੀ ਹਲਕੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ
ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਦੇਹ ਧਾਰੀ ਨਾ ਆਉਂਦਾ
ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ
ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਪਾਣੀ ਵਿਚ
ਕਿੱਲਾਂ ਠੋਕਦੀ ਰਹਿਣਾ ਸੀ
ਤੇ ਓਹ ਸਾਰੇ ਏਹਸਾਸ ਮੁਰਦਾ ਹੋ ਜਾਣੇ ਸੀ
ਜੋ ਹੁਣ...
ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦਾ ਘੁੰਡ ਚੂਕ
ਹੌਲੀ -ਹੌਲੀ ਮੁਸਕਾਣ ਲਗ ਪਏ ਨੇ ....